| Een adembenemend gevoel, bungelend aan een abseiltouw met onder je een 100 meter diepe donkere nevelige grot waarvan je nauwelijks de bodem kunt zien. En dan samen met vier andere mensen langzaam abseilen, de onbeschrijfelijke omgeving in je opnemen om na 20 minuten het platform van de ‘Lost World Cave’ aan te tippen. Een tocht die terecht hoog op mijn verlanglijstje stond en me nu nog de kriebels geeft als ik eraan terug denk. De omgeving van de plaats Waitomo (Maori voor ‘water dat door een hol stroomt’) heeft een uitgestrekt stelsel van grotten. Er stromen ondergrondse rivieren en er leven dieren die het daglicht niet zien, zoals de in het donker oplichtende gloeiwormen. De grootste grot werd door de oorspronkelijke Britse ontdekkers de ‘Lost World’ genoemd, omdat het wereld op zich leek toen ze door het gat keken en het onderaardse landschap zagen, slechts verlicht door enkele zonnenstralen. De tocht naar deze Lost World vergde wat voorbereiding. Kleding en gumboots passen, een uitgebreide veiligheidsinstructie over het gebruik van het harnas en daarna in 20 minuten abseilen. Maar dat was slechts een mooi begin, daarna nog drie uur ‘caven’ door de prachtige grotten met alleen je hoofdlamp als verlichting: kimmen, springen en kruipen. Met de adrenaline nog stromend door de aderen sta je na vier uur weer in onze eigen wereld. Bovengronds lijkt dit deel van het Noordereiland een beetje op de Alpen in de zomer en is niet zo spectaculair. Maar dat gaat veranderen, want na drie dagen Auckland vertrek ik in het nieuwe jaar naar de plaats Rotorua, wat omgeven is door vulkanische activiteit. |
|